Teks Bahasa Jawa "Upacara Adat Jawa MITONI"
Tingkeban/mitoni
upacara iku salah siji saka tradisi Jawa, upacara iki uga disebut mitoni asalé
saka Pitu tembung sing sawijining makna pitu, upacara iki dianakaké ing pitung
sasi meteng lan pisanan kali. Mitoni iku asalé saka tembung pitu (7). Upacara
adat iki dianakaké wektu calon ibu nggarbini utawa meteng 7 sasi. Ancasé kanggo
keslametan calon bayi lan ibuné utawa kanggo sing sipaté tolak bala. Ing
dhaérah tartamtu, upacara iki uga diarani tingkeban.
Makna
Jabang bayi umur 7 sasi iku wis nduwe raga sing sampurna. Dadi miturut
pangertene wong Jawa, wetengan umur 7 sasi iki proses pangriptane manungsa iku
wis nyata lan sampurna ing sasi kaping 7. Reroncen acara kanggo upacara mitoni
iki luwih akeh tinimbang upacara ngupati. Urut-urutane yaiku siraman,
nglebokake endhog pitik kampung ning njero kain calon ibu dening calon bapak,
salin rasukan, brojolan (nglebokake klapa gadhing enom), medhot lawe utawa
lilitan benang (janur), mecahake wajan lan gayung, nyolong endhog lan
pungkasane yaiku kendhuren.
Acara
siraman mung dianakake kanggo mitoni anak sing nomer siji. Miturut adat Jawa
mitoni iku kudu dianakake ing dina sing temenan apik yaiku dina Senen awan
nganti mbengi utawa dina Jemuah awan nganti mbengi. Acara siraman namung
dianakake kanggo mitoni anak mbarep. Wektu Miturut adat Jawa mitoni iku kudu
diadani ing dina sing temenan apik yaiku dina Senen awan nganti mbengi utawa
uga dina Jemuwah awan nganti mbengi, saderengipun wulan 'purnamasidhi'. Upacara mitoni utawa
wilujengan pitung wulanan iki lumrahe nganggo ubarampe kang disedhiyani
dening kulawarga wanita kang nembe ngandhut. Ubarampe slametan
nglimputi sekul janganan, jenang abrit, jenang baro-baro, jajan pasar
lan sriyatan kang ginawe saka wijen, dhele, kacang kang kagangsa ing
gendhis.
Saliyane iku uga cengkaruk timbal, penyon, pring sadhapur
lan tumpeng robyong kang arupa tumpeng dicemplungake ing cething, diwenehi
iwak kebo lan endhog godhog, gereh, krupuk. Ubarampe liyane awujud janganan
mentah kayata lombok, terong, janganan lan sawetara jinis kembang-kembangan.
Tumpeng janganan digawe cacah pitu dijangkepi pitung iji apem conthong. Jroning upacara mitoni iku uga
ana tatacara gantos penganggen ngantos kaping pitu kang sabanjure
disebut tingkeban. Nut Serat Tatacara anggitane Ki Padmasusastra,
upacara tingkeban iki dileksanakake nalika tanggal ganjil tanpa
ngliwati purnama (sadurunge tanggal 15, upamane tanggal 3, 5, 7, 9,
11, 13 lan 15).
Tata carane siraman, ing papan
kang wus ditemtokake dicepakake jembangan wadhah banyu kang wus diwenehi
kembang setaman. Banyu kang wus diwenehi kembang setaman kuwi dianggo
siraman wanita kang lagi ngandhut. Upacara siraman dhewe dileksanakake
wanci jam 11.00 WIB amarga dipracaya para hapsari uga tumurun saka
kayangan saprelu arep adus. Dene kang mimpin siraman yakuwi dhukun,
dene kang nyiram wanita kang ngandhut yaiku para pinisepuh putri
kang cacahe pitu utawa sangang wong. Cidhuk banyu kang dianggo kudu
saka bathok utawa siwur.
Papan kanggo
lungguhe wanita kang lagi ngandhut iku arupa dhingklik cilik kang dilambari
godhong apa-apa, saliyane itu uga godhong kluwih, kara, maja, dhadhap
serep, alang-alang, klasa mendhong, dhingklik uga dilambari kain warna-warna,
contone sindur, jarit kanthi motif yuyu sekandhang. Padusan kakrobong utawa ditutup
nganggo kain jarit motif rangrangan utawa cindhe. Padusan iki ana ing
latar sisih kiwa utawa tengen omah kanthi lawang ngadhep ngetan. Krobong
dirias nganggo tuwuhan jangkep arupa pisang, tebu lan cengkir gadhing. Ing Serat Tatacara anggitane
Ki Padmasusastra kasebutake, rampung siraman banjur ganti kain pasatan
lan diubedi letrek utawa kain jarit kang logro sarta dianggoni sabuk
saka godhong tebu tulak.
Saka njero letrek kuwi pinisepuh nglebokake
tropong ing njero jarit lan nyeblokake. Sabanjure sabuk mau dipotong
nganggo keris. Sawuse pedhot, bojone wanita kang lagi ngandhut iku
diakon lunga tanpa pamit. Bebarengan karo kuwi ibu Maratuwa mbanting
endhog pitik mentah lan bapake mecah cengkir gadhing kang wus digambari
Kamajaya-Kamaratih, Janaka-Subadra, utawa Panji lan Candra Kirana,
banjur disigar dadi loro. Nalika mecah cengkir direwangi bapak kandhunge
wanita kang lagi ngandhut kuwi. Wanita
kang ngandhut banjur diiring mlebu omah lan ngadeg ing ngarep petanen.
Ing papan kuwi wus dicepakake sinjang lan kemben cacah pitu. Sateruse
para pinisepuh nganggokake jarit iku mbaka siji. Rampung nganggo siji
banjur diuculi, banjur dianggokake maneh liyane. Ngono terus nganti
kaping enem lan para pinisepuh mesthi ngomong durung patut. Kang pungkasan,
para pinisepuh nganggokake jarik truntum kemben motif bangotulak.
Bebarengan karo kuwi, para pinisepuh padha ngomong wis patut.
Yoi
BalasHapusok gan
BalasHapus